Eindelijk weer aan het werk voor stichting Earlybirds!
Eindelijk mag ik weer voor stichting Earlybirds op pad. Voor mij heeft het extra lang geduurd aangezien ik voor de Corona zelf zwanger was waardoor ik bijna 1,5 jaar stil heb gezeten. Nu op 5 september mag ik dan eindelijk weer op pad.
Dit keer naar een jongetje dat met 25 weken geboren is. Inmiddels is hij alweer 35,4 weken.
Moeder vertelt mij dat ze vorig jaar een kindje verloren zijn met 19 weken. Daardoor hadden ze meteen maatregelen getroffen om dit kindje zo lang mogelijk veilig bij mama in de buik te laten zitten. Ze hadden een bandje om de baarmoedermond gedaan om vroeggeboorte te voorkomen. Moeder moest vanaf dag 1 bedrust houden om ervoor te zorgen dat de kleine zou blijven zitten. Helaas dacht de kleine man daar anders over en met 24 weken moest moeder naar het ziekenhuis en kreeg de kleine longrijpers. Uiteindelijk hebben ze het nog een week kunnen rekken en is J op 24-6-2020 geboren. Ondanks dat hij zo ontzettend vroeg is gekomen maakt hij het wonderbaarlijk goed. Hij heeft tot nu toe geen virussen o.i.d. opgelopen en hij groeit goed. Wel ligt hij nog aan de monitor en moet hij nog goed zelfstandig leren drinken. Zodra hij dit kan mag het gezin lekker naar huis!
Lieve papa, mama en J ik hoop dat jullie snel naar huis kunnen gaan en daar als gezin kunnen gaan genieten!
Wat de ouders zelf vertellen over de earlybirds reportage:
Op 24 juni om 11:42u kregen wij het allermooiste cadeau. Onze zoon Jens werd geboren na een zwangerschapsduur van slechts 25 weken. Direct na de geboorte liet Jens aan alles merken dat hij heel hard zou gaan vechten, wat hij op de dag van vandaag nog steeds doet. Een enorm sterk mannetje wat zich tot nu overal met een stijgende lijn dapper doorheen weet te slaan.
Wij zijn na zijn geboorte in een wereld terecht gekomen die voor ons totaal onbekend was. Een wereld met zorgen, angst, onzekerheid en verdriet. Maar vooral het gevoel van trots wat heerste, trots op onze zoon die we, met veel geduld zo goed vooruit zagen gaan. Wij zijn heel goed opgevangen door alle kundige artsen en alle verpleegkundigen met een heel groot hart. Al snel werd ons alle kneepjes van het vak geleerd waardoor wij grotendeels alle verzorging voor Jens zelf konden doen. Na 7 weken mochten we van de Nicu, naar de medium care, waar we tot op heden verblijven. We hebben nog een lange weg te gaan, maar volgen zijn tempo en hebben daarin alle geduld.
Wat een lichtpuntje was het toen we hoorde dat de fotografen van stichting earlybirds weer aan de slag mochten. Erg bijzonder is het om in deze stressvolle tijd, herinneringen vast te leggen door middel van mooie fotos.
Erg vlug na de aanmelding werd ik benaderd door Mariëlle, die eigenlijk al een paar dagen later tijd beschikbaar had om langs te komen in het ziekenhuis.
Nog geen paar uur na de fotoshoot kregen wij al een kleine preview van een aantal gemaakte foto’s waardoor wij diep ontroerd waren.
Wij zijn Mariëlle, en stichting earlybirds zeer dankbaar!
Update:
Nu zijn we een aantal weken verder en kreeg ik een mailtje van de moeder dat ze lekker thuis zijn. J. had besloten om zijn sondevoeding eruit te trekken en vervolgens zelf alle flesjes te gaan drinken.